तुझी मैत्री

कडकीत सापडलेले गांधी,

झोपताना मिळालेली परफ़ेक्ट उशी,

पारा उडालेला पण ठसठशीत रुप दाखवणारा आरसा,

चोरुन कुंपण ओलांडताना लागलेला खोचा,

पाऊस पडत नसतानाही सोबत घेतलेली छत्री,
म्हणजे तुझी मैत्री, तुझी मैत्री!

एक स्टोरी

प्रत्येकाची एक स्टोरी

बरेचदा जुनी कधीकधी नवीकोरी.

प्रत्येक स्टोरीत एक व्हिलन

कधी खरा कधी आपलेच आपण.

'माझाही दिवस येईल' म्हणत खर्यापुढे शरण,

कोणी व्हिलन नसताना आप्तांमधेच दिसतो रावण.

नशीब असेल तर भरतील जखमा पालीच्या शेपटी गत,

दहा डोकी चिपकतील धडाला हसतील पुन्हा गडगडत.

बहाणा

जातं फिरतंय रव रव रव

धान्य परत परत भरडुन निघतंय त्यातुन

नकोसा झालाय तो कर्कश भरडण्याचा आवाज

पण तेवढच एक चिन्ह उरलंय जिवंतपणाचं.

उन्हाने झाली आहे लाही लाही

पाखरांच्याही जिभा आत बाहेर होताहेत

नकोसं झालं आहे ते रापणं आणि करपणं

पण तेवढच एक लक्शण उरलंय उजेड असण्याचं.

पावसाचा अचानक बसलेला तडाखा

पुरात सापडला आहे बेसावध आसमंत

नकोसा झालाय हा पावसाचा कडेलोट

पण तेवढाच एक बहाणा राहिला आहे धाय मोकलुन रडण्याचा.

बॅक बेंचर

जरीही वाटत असु निकम्मे
आमुच्या वाचुन वर्ग रिकामे
हर एक दिन नवीन एढव्हेंचर
आम्ही आहोत बॅक बेंचर.

आमच्यामुळे वर्गास प्रसिद्धी
शिक्शा भोगुन आम्ही जिद्दी
शिक्शकांचे आम्ही चॅलेंजर
हरहुन्नरी बॅक बेंचर!

एक सांगितले दुसरे करणार
वाट अडवली तर टक्कर घेणार
कर असुनही नाही डर
निर्भिड निडर बॅक बेंचर!

म्हणे आम्हा फुकाच माज
नाही शिस्त नाही लाज
मस्ती खोड्या हेच हर प्रहर
मार खातो बॅक बेंचर.

नाही आम्ही एवढेही वाईट
मुक्त जगण्याची आमची फाईट
आली लहर की केला कहर
निर्बंध आम्ही बॅक बेंचर!

असंच

चाय की प्याली मे जो बवंडर उठा

उसे सैलाब समझ बैठे

जहा कड़वाहट निगलनी थी

वहा कश्ती डुबो बैठे...

खाली झोली देखके

कभी रोये थे हम

अब उसीके बोझ से

दम निकल रहा है...

आँखे मिंच जिन सिक्कोंको

पानीमे फेंका था हमने

कहा पता था

वही सपनोंका बहाना थे...